Vanmorgen werd ik wakker met gezang. Nee, dit keer niet van de moskee, maar Tjeerd zong een verjaardagslied voor mij. Vandaag ben ik namelijk jarig. Geen gure, winterachtige dag met cadeautjes, visite en gebak, maar voor de verandering mijn hari ulang tahun in de tropen. Op mijn verzoek geen cadeautjes, maar lekker een dagje shoppen in Ambonstad.

We zaten nog wat na te praten na het ontbijt, toen we Victor aan zagen komen met zijn dochtertje Christie en zijn nichtje. Hij had voor mijn verjaardag een mooie kaart gemaakt en van schelpjes een schildpadje. Christie mocht mij een armband en een ketting geven. Ik was even sprakeloos. Wat aandoenlijk. We hebben gezamenlijk wat gedronken en na een uurtje zijn we met z’n allen naar Ambonstad gegaan. Hopelijk vinden we nog wat leuke souvenirs, want die zijn op de Molukken amper te vinden.

Ambonstad is een drukke, rumoerige stad. Veel mensen zitten, hangen, liggen, staan op de stoepen langs de winkeltjes. Sommigen hurkend en etend uit een kom, de ander met koopwaar en weer een ander slapend langs de kant. De straten worden druk bereden door auto’s en de vele scooters en bejah’s. Nu we weten dat er regels zijn voor de bejah’s m.b.t. de kleur die per dag toestemming krijgen om te rijden, zien we dat men zich vaak niet aan deze regels houdt. Terwijl die dag alleen witte bejah’s mochten rijden, reed er ook een enkele bejah met een andere kleur rond.

Je wordt direct herkend als toerist. De mensen reageren erg vriendelijk en zijn erg dol op Nederlanders. “Hey Mister!” of “Blanda!”. Soms liggen de trottoirs wegens werkzaamheden open, zonder waarschuwing of afzetting dus hati hati (voorzichtig). Heel veel volgepropte winkeltjes met schoenen, kleding, mobiele telefoons met accessoires etc. Boetiekjes, zoals we in Nederland hebben, vind je hier niet. We hebben met z’n allen geluncht. Na de lunch zijn het nichtje van Victor en Christie weer naar huis gegaan. De kleine meid was moe geworden. “Dag tante, dag oom!”, en al zwaaiend verdwenen ze tussen de winkelende mensenmassa. Wij zijn nog even verder gegaan met winkelen. Helaas hadden we qua souvenirs niet veel keuze, maar we zijn wel geslaagd.

We hebben tussendoor nog wat gedronken bij Sibu Sibu, een gezellige bar in het centrum van Ambonstad, waar de muren volhangen met leuke prenten uit het verleden. Ook oude foto’s van Nederlandse voetballers. Op een poster van Simon Tahamata staat een handtekening gedateerd op 17 november 2010. Dat was gisteren! Bij navraag bleek dat hij de dag ervoor een bezoek had gebracht aan de bar en zijn poster had gesigneerd.

Op de terugweg zien we hier en daar dat mensen al bezig zijn met de kerstsfeer aan te brengen. Hier op Ambon kun je rond deze tijd van het jaar amper nog een blik verf kopen bij de doe-het-zelf winkels, omdat iedereen zijn huis binnen en buiten netjes schildert, zodat het er met Kerstmis mooi uitziet.

Rond 17.00 uur waren we weer terug in ons appartement. De mannen zijn even wat gaan drinken bij het zwembad en ik kon even lekker tuttelen. Rond 19.30 uur hebben we de dag afgesloten met een etentje in het restaurant van het hotel. Soto Ajam, want dat smaakt hier voortreffelijk.

Weer een jaar ouder!